Er is de laatste jaren veel discussie over de vraag of het bedrijfsleven, en dan met name ‘Big Tech’ data-ethiek niet misbruikt om zoveel mogelijk onder wet- en regelgeving uit te komen of die in ieder geval te vertragen. Ook hoe we over het onderwerp praten is van belang: welke metaforen gebruiken we, kennen we in ons taalgebruik menselijke eigenschappen toe aan AI?

Hieronder enkele interessante bijdragen aan deze discussie.

• Data is de nieuwe tabak, kijk maar naar Facebook en Google ∙ Ilyaz Nasrullah ∙ Trouw ∙ 2021
• Big Tech’s guide to talking about AI ethics: 50-ish words you can use to show that you care without incriminating yourself ∙ Karen Hao ∙ MIT Technology Review ∙ 2021
• The Invention of “Ehtical AI”: How Big Tech Manipulates Academia to Avoid Regulation ∙ Rodrigo Ochigame ∙ The Intercept ∙ 2019
• Ethics as an Escape from Regulation: From ethics-washing to ethics-shopping? ∙ Ben Wagner ∙ In: Being Profiled, Amsterdam University Press ∙ 2018
• Owning Ethics: Corporate Logics, Silicon Valley, and the Institutionalization of Ethics ∙ Jacob Metcalf e.a. ∙ Social Research: An International Quarterly ∙ 2019
• In search of trustworthy AI - is the insurance industry using AI to fairwash FICO scores? ∙ Neil Raden ∙ Diginomica ∙ 2021
• Data isn't oil, so what is it? ∙ Matt Locke ∙ How To Measure Ghosts ∙ 2021

Niet elke ‘suboptimale’ toepassing van data-ethiek is natuurlijk opzet. Luciano Floridi laat in Translating Principles into Practices of Digital Ethics: Five Risks of Being Unethical (2019) zien hoe het onbedoeld mis kan gaan.

In The Seductive Diversion of ‘Solving’ Bias in Artificial Intelligence (OneZero, 2019) kiest Julia Powles een net iets andere invalshoek.

Laatst bijgewerkt: 16 juni 2021